De kunstenaar, al wandelend op weg naar huis, krast berichten op muren en in gedachten. Mozaïek van witte geluiden op het netvlies, grijze tonen in een landschap.
De reiziger staat stil en breekt zijn hoofd aan één stuk in barsten, breuken en lijnen.
Denkt aan brieven die hij nooit zal schrijven.
Kijkt naar klank, luistert naar verf.
Alles heeft met alles te maken.
L’artiste rentre à pied chez lui et, tout en se promenant, il grave des messages sur les murs et dans ses pensées.
C’est une mosaïque de sonorités blanches à même la rétine, de gris dans un paysage.
Le voyageur s’arrête et se casse la tête : brisures, lignes et brèches la font éclater.
Il pense aux lettres que jamais il n’écrira.
Il regarde les sons, se met à l’écoute de la peinture.
Tout est en relation avec tout.
— Raf Coenjaerts